Klonowa (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Klonowa – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
4 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[2] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[3], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[4][5].
Gromadę Klonowa siedzibą GRN w Klonowej utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[4] – w powiecie sieradzkim w woj. łódzkim, na mocy uchwały nr 38/54 WRN w Łodzi z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[6] Klonowa, Leliwa, Pawelce i Świątki (z wyłączeniem pustkowia Czekaje i pustkowia Urbany) ze zniesionej gminy Klonowa w tymże powiecie[7]. Dla gromady ustalono 28 27[1] członków gromadzkiej rady narodowej[8].
1 stycznia 1958 do gromady Klonowa przyłączono obszary zniesionych gromad Kuźnica Zagrzebska i Owieczki[9] oraz lasy państwowe „Smok” ze znoszonej gromady Niemojew w tymże powiecie[10].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[11]. 1 stycznia 1973 w powiecie sieradzkim reaktywowano gminę Klonowa[12].