Kodeks Synajski
Rękopis biblijny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Kodeks Synajski?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Kodeks Synajski (łac. Codex Sinaiticus) – najstarszy, gdyż pochodzący z IV wieku, manuskrypt Septuaginty i Nowego Testamentu. Uchodzi za jeden z najlepszych rękopisów Nowego Testamentu. Jest jednym z czterech wielkich kodeksów biblijnych, jedynym zachowanym pisanym uncjałą rękopisem z pełnym tekstem Nowego Testamentu. Ma pełny tekst Nowego Testamentu, jednak w Starym Testamencie ma wiele braków. Kodeks został odkryty przez Tischendorfa w roku 1844.
Kodeks Synajski z fragmentem Księgi Estery | |||
Oznaczenie |
(alef) | ||
---|---|---|---|
Data powstania |
330-360 | ||
Rodzaj |
Kodeks majuskułowy | ||
Numer |
01 | ||
Zawartość | |||
Język |
grecki | ||
Rozmiary |
37,8 × 34,3 cm | ||
Typ tekstu | |||
Kategoria |
I | ||
Data odkrycia |
1844 | ||
Odkrywca |
Tischendorf | ||
Miejsce przechowywania | |||
|
Kodeks Synajski jako jedyny został napisany w czterech kolumnach. Otwarty liczył osiem kolumn, co sprawia wrażenie rozwiniętego zwoju. Niewykluczone więc, że jest to wynik naśladowania rozwiniętego zwoju. Kodeks Synajski oznaczany jest symbolami (alef) oraz 01 (Gregory-Aland), δ 2 (von Soden)[1]. Na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa został oznaczony symbolem S[2]. Obecnie ponad ⅔ zachowanego kodeksu, tj. 346,5 jego kart, przechowywanych jest w londyńskim British Library (Additional Manuscripts 43725), 43 karty w Lipsku, 12 kart na Synaju i 3 fragmenty w Sankt Petersburgu.
Tekst kodeksu reprezentuje tradycję aleksandryjską. Bibliści oceniają go jako jeden z dwóch najważniejszych rękopisów Nowego Testamentu (obok Kodeksu Watykańskiego) i jeden z trzech najważniejszych rękopisów Septuaginty.