Kodeks karny (1932)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kodeks karny, inaczej kodeks Makarewicza – polski kodeks karny, wprowadzony przez Prezydenta RP 11 lipca 1932.
Nazwa potoczna |
kodeks Makarewicza |
---|---|
Skrót nazwy |
k.k. |
Data wydania |
11 lipca 1932 |
Miejsce publikacji | |
Data wejścia w życie |
1 września 1932 |
Rodzaj aktu |
rozporządzenie Prezydenta RP |
Przedmiot regulacji | |
Status |
uchylony |
Utrata mocy obowiązującej z dniem |
1 stycznia 1970 (w zakresie przepisów o nieletnich 12 maja 1983) |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Projekt kodeksu powstał w wyniku prac Komisji Kodyfikacyjnej. Nazwa potoczna kodeksu pochodzi od nazwiska jednego z jej członków – Juliusza Makarewicza. Łączył w sobie postulaty socjologicznej i klasycznej szkoły prawa, charakteryzował się nowatorską regulacją podżegania i pomocnictwa.
Wprowadzony został rozporządzeniem z mocą ustawy przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego. Uchylony został przez Sejm PRL III kadencji z dnia 19 kwietnia 1969, kiedy przyjęto kodeks karny Andrejewa[1]. W mocy pozostał rozdział XI (art. 69–78) o nieletnich aż do uchwalenia ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich w 1982.
Kodeks został nazwany "jednym z największych osiągnięć kodyfikacji" w biogramie Makarewicza w Kurierze Galicyjskim z 16 marca 2013[2].