Konkordancja
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Konkordancja (z łac. concordia „zgoda”) – alfabetyczny spis wyrazów, zdań, znaków lub symboli znajdujących się w jakimś dziele literackim lub zbiorze dokumentów czy ksiąg[1]. Jest to zwykle dość obszerne opracowanie zawierające spis wyrazów występujących w wybranym dziele lub w pracach konkretnego autora wraz ze wskazaniem miejsc ich występowania[2].
Choć w bibliografiach językoznawczych spotyka się wiele rodzajów publikacji określanych mianem „Konkordancja” to najczęściej tego terminu używa się do konkordancji biblijnych[2]. Wraz z rozwojem technologii cyfrowych znaczenie konkordancji drukowanych spada z powodu wykorzystywania tekstów cyfrowych.
Konkordancja w archiwistyce – spis (wykaz) dawnych sygnatur i odpowiadających im nowych.
Wyróżnia się następujące typy konkordancji:
- konkordancja wyrazowa – zestawienie występujących słów (pierwszą sporządził Hugon a Sancto Caro w XIII w., była to konkordancja biblijna do tekstu Wulgaty).
- konkordancja rzeczowa (tematyczna) – zestawienie występujących zdań, zagadnień lub nazw własnych (pierwszą sporządził Antoni Padewski w XIII w.).