Konwencja w sprawie zwalczania handlu ludźmi i eksploatacji prostytucji
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Konwencja w sprawie Zwalczania Handlu Ludźmi i Eksploatacji Prostytucji (ang. Convention for the Suppression of the Traffic in Persons and of the Exploitation of the Prostitution of Others) – umowa międzynarodowa przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ rezolucją nr 317(IV) z 2 grudnia 1949 roku[1], otwarta do podpisania 21 marca 1950 w Lake Success w stanie Nowy Jork, weszła w życie 25 lipca 1951 roku zgodnie z art. 24[2]. Wzorowana na projekcie Ligi Narodów z 1937 unifikującym umowy zwalczające handel ludźmi z lat 1904, 1910[3], 1921[4]i 1933[5]. Depozytariuszem jest Sekretarz Generalny ONZ. Konwencja spisana została w językach angielskim i francuskim.
Do rozstrzygania sporów w sprawie interpretacji Konwencji lub jej stosowania właściwy jest Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości (art. 22).
W rocznicę uchwały obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Upamiętniający Zniesienie Niewolnictwa.