Krążenie pozaustrojowe
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Krążenie pozaustrojowe (ang. extracorporeal circulation, ECC; cardiopulmonary bypass, CPB) – zastąpienie funkcji serca i płuc podczas zabiegu kardiochirurgicznego na sercu, możliwe dzięki zastosowaniu sztucznego płuco-serca. W trakcie zabiegu krążenie pozaustrojowe nadzorowane jest przez perfuzjonistę w sposób ściśle skoordynowany z działaniami operatora[1].
W innych, pozakardiochirurgicznych dziedzinach krążenie pozaustrojowe stosuje się w części operacji przeszczepów płuc[2], w niektórych operacjach przeszczepów wątroby, a w medycynie ratunkowej i intensywnej terapii w przypadkach ostrej odwracalnej niewydolności oddechowej jako metoda pozaustrojowego wspomagania układu oddechowego (ECMO)[1].