Książę Niezłomny (spektakl Teatru Laboratorium)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Książę Niezłomny – spektakl Teatru Laboratorium w reżyserii Jerzego Grotowskiego wg dramatu Książę Niezłomny Pedra Calderóna de la Barca w swobodnym przekładzie Juliusza Słowackiego. Premiera odbyła się w siedzibie zespołu we Wrocławiu 25 kwietnia 1965 roku (premiera zamknięta miała miejsce 20 kwietnia). Było to pierwsza prezentacja po przenosinach zespołu z Opola do Wrocławia oraz związanym z tym rozszerzeniem nazwy teatru na Teatr Laboratorium 13 Rzędów – Instytut Badań Metody Aktorskiej[1]. Pracę nad Księciem Niezłomnym rozpoczęto w Opolu wiosną 1964 roku. Przebiegała ona dwutorowo: Grotowski osobno pracował z całym zespołem, a indywidualnie z odtwórcą głównej roli Don Fernanda Ryszardem Cieślakiem, czego efektem był akt całkowity. Przedstawienie, a przede wszystkim rolę Cieślaka, uznano za ucieleśnienie metody Grotowskiego[2]. Spektakl rozsławiały także zdjęcia i opisy zamieszczone w książce Ku teatrowi ubogiemu (Towards a Poor Theatre, 1968). Przedstawienie zyskało status legendy i ikony rewolucji teatralnej i aktorskich osiągnięć zespołu kierowanego przez Grotowskiego.
Reżyseria | |
---|---|
Scenariusz |
Jerzy Grotowski |
Dekoracje i kostiumy | |
Typ spektaklu | |
Język |
polski |
Data premiery |
25 kwietnia 1965 |
Miejsce premiery |
Teatr Laboratorium, Wrocław |