Kunowscy herbu Nałęcz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kunowscy herbu Nałęcz – polski ród szlachecki, wywodzący się z Wielkopolski, działający też na Kujawach, Mazowszu, w województwie czernihowskim (wówczas w Koronie Królestwa Polskiego), Wielkim Księstwie Litewskim oraz Królestwie Prus[1]. Protoplastą rodu był w XV wieku Myślimir z Kunowa (dziś gm. Łobżenica na Krajnie), wywodzący się z rodu herbowego Nałęczów. Wśród przedstawicieli rodu byli sędziowie, starostowie miast, sekretarze królewscy i inni urzędnicy, husarze, a w pruskiej linii rodowej pastorzy protestanccy, oficerowie (w tym generałowie) pruskiej armii, znani prawnicy, artyści itd[1].
Najbardziej znany przedstawiciel rodu z okresu Rzeczypospolitej Obojga Narodów to Jan Kunowski h. Nałęcz (błędnie przypisywany w niektórych herbarzach i współczesnych publikacjach do herbu Łodzia – jego potomkowie używali w Królestwie Prus, a potem w niepodległej Polsce, herby z wizerunkiem Nałęcza)[1] – husarz, poeta, kartograf, starosta i wójt czernihowski, sekretarz królewski, kalwinista – dyrektor Jednoty Litewskiej, deputowany do Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego[2]. Po śmierci Jana Kunowskiego ród rozdzielił się na dwie linie – polską i pruską.