Lew amerykański
wymarły gatunek drapieżnego ssaka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Lew amerykański (Panthera leo atrox lub Panthera atrox) – wymarły duży ssak drapieżny z rodziny kotowatych. Egzystował w plejstocenie od 35 000 lat temu, a wymarł prawdopodobnie 10 000 lat temu, pod koniec ostatniego zlodowacenia. Był prawdopodobnie potomkiem lwa jaskiniowego, który przeszedł przez most lądowy Beringa 35 000 lat temu. Żył w całej Ameryce Północnej, mógł też dotrzeć na terytorium dzisiejszej Argentyny i Chile[1]. Jego środowiskiem były głównie prerie. Wyglądał identycznie jak lew afrykański. Miał większy mózg od swoich dzisiejszych kuzynów i biegał szybciej.
Panthera leo atrox | |||
(Goldfuss, 1810) | |||
Okres istnienia: 0,035–0,01 mln lat temu | |||
Rekonstrukcja | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
lew amerykański | ||
Zasięg występowania | |||
lew jaskiniowy lew amerykański lew afrykański | |||
|
Lew amerykański był zbliżony wielkością do lwa jaskiniowego, jednak był trochę mniejszy i jest drugim co do wielkości podgatunkiem lwa jaki kiedykolwiek żył na ziemi. Miał 3,5 metra długości z ogonem (25% większy od dzisiejszego lwa afrykańskiego), samce ważyły średnio 275 kg a samice 175 kg. Jego głównymi konkurentami do zwierzyny były wilk szary, Canis dirus, kojot, gepard amerykański, puma, jaguar, hiena Chasmaporthetes ossifragus, niedźwiedź brunatny i przede wszystkim tygrys szablozębny oraz niedźwiedź krótkopyski, największy lądowy drapieżnik epoki lodowcowej.