Ludobójstwo w Rwandzie
masakra osób pochodzenia Tutsi dokonana przez ekstremistów Hutu (ofiary: ok. 1 mln; Rwanda; kwiecień–lipiec 1994) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Ludobójstwo w Rwandzie?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Ludobójstwo w Rwandzie – masakra osób pochodzenia Tutsi dokonana przez ekstremistów Hutu (przede wszystkim z bojówek Interahamwe i Impuzamugambi) w Rwandzie w ciągu około 100 dni od 6 kwietnia do lipca 1994. Jej ofiarą padło, według szacunków, od 800 000 do 1 071 000 ludzi.
Nyamata Memorial Site w Rwandzie | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Data |
7 kwietnia – 15 lipca 1994 | ||
Liczba zabitych |
800 000 – 1 071 000 | ||
Typ ataku | |||
Sprawca |
rząd Hutu, Interahamwe, Impuzamugambi | ||
Motyw |
rasizm etniczno-klasowy | ||
1°56′24″S 29°52′15″E | |||
|
Ludobójstwo to, wyróżniające się niespotykaną liczbą ludzi zamordowanych w tak krótkim czasie, stało się prawdopodobnie największą porażką ONZ w historii jej istnienia. Pomimo wszelkich danych, które udało się zebrać przed wybuchem konfliktu, i pomimo aktualnych relacji w mediach, gdy ludobójstwo już się rozpoczęło, państwa zachodnie (w szczególności USA, Francja, Belgia i Wielka Brytania) w żaden sposób nie zainterweniowały, aby mu zapobiec. Tuż po tragedii Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy skierowało do Rwandy delegację, której przewodniczył Tadeusz Iwiński[1].
ONZ powołała wcześniej, w październiku 1993, UNAMIR (United Nations Assistance Mission for Rwanda) pod dowództwem kanadyjskiego generała Roméo Dallaire, aby „pomóc we wprowadzeniu porozumień z Aruszy podpisanych przez rwandyjskie partie 4 sierpnia 1993”, kończących wojnę domową w Rwandzie. Podczas ludobójstwa ONZ nie zezwoliła jednak UNAMIR na żadne szersze działania interwencyjne.
Ludobójstwo zakończyło się, gdy Rwandyjski Front Patriotyczny zdominowany przez Tutsi pod dowództwem Paula Kagame obalił rząd Hutu i przejął władzę. Blisko dwa miliony Hutu, obawiając się odwetu Tutsi, uciekło przez granice do Burundi, Tanzanii, Ugandy i Zairu (obecnie Demokratyczna Republika Konga). Pamięć ludobójstwa i nienawiść etniczna rozlała się na obszar Kongo, wywołując pierwszą i drugą wojnę domową w Kongo. Wpłynęła też na rozwój wojny domowej w Burundi.