MRSA
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gronkowiec złocisty oporny na metycylinę, MRSA (ang. methicyllin-resistant Staphylococcus aureus)[1] – oporne na metycylinę szczepy gronkowca, będące częstą przyczyną zakażeń wewnątrzszpitalnych. Stanowi on poważny problem finansowy dla ochrony zdrowia[2]. Wykształcony przez drobnoustroje typ oporności oznacza brak wrażliwości na wszystkie antybiotyki z grupy beta-laktamów – w tym penicyliny, cefalosporyny, monobaktamy czy karbapenemy.
Powiększenie 20 tys. razy z elektronowego mikroskopu skaningowego | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Typ | |||
Klasa |
Bacilli | ||
Rząd |
Bacillales | ||
Rodzina |
Staphylococcaceae | ||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Gronkowiec złocisty | ||
Podgatunek |
MRSA | ||
Nazwa systematyczna | |||
Staphylococcus aureus F. J. Rosenbach, 1884 | |||
Synonimy | |||
| |||
|
Klasyfikacje | |
ICD-10 |
U80.1 |
---|
Oporność nie polega na syntezie enzymów rozkładających lek (co nie oznacza, że bakterie takiego nie wytwarzają), ale nowego białka wiążącego antybiotyk – tzw. PBP. Zmienione białko PBP nie wykazuje powinowactwa do beta-laktamu. Opisano pięć genów syntetyzujących różne nowe białka PBP, dlatego ten typ oporności charakteryzuje się heterogennością. Szczepy MRSA są oporne na wszystkie antybiotyki β-laktamowe, a w 90% występuje ponadto krzyżowa oporność z makrolidami oraz fluorochinolonami. Jeżeli bakteria jest częściowo oporna na tę grupę antybiotyków, ale można je leczyć podając maksymalne dawki, używa się terminu MISA.