Magüi Serna
tenisistka hiszpańska / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Maria Luisa „Magüi” Serna Barrera (ur. 1 marca 1979 w Las Palmas de Gran Canaria) – hiszpańska tenisistka.
Pełne imię i nazwisko |
Maria Luisa Serna Barrera |
---|---|
Państwo | |
Data i miejsce urodzenia |
1 marca 1979 |
Wzrost |
167 cm |
Gra |
leworęczna |
Status profesjonalny |
1996 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
3 WTA, 6 ITF |
Najwyżej w rankingu |
19 (12 stycznia 2004) |
Australian Open |
3R (1997, 2002) |
Roland Garros |
4R (1998, 2003) |
Wimbledon |
QF (2000) |
US Open |
4R (1997, 2000) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
2 WTA, 1 ITF |
Najwyżej w rankingu |
25 (5 lipca 2004) |
Australian Open |
SF (2002) |
Roland Garros |
3R (2000, 2002) |
Wimbledon |
3R (2002) |
US Open |
2R (2000, 2001) |
Otrzymała status profesjonalny w 1996 roku. W 2004 klasyfikowana była w rankingu światowym jako zawodniczka numer dziewiętnaście, a w deblowym uplasowana na dwudziestym piątym miejscu. Mimo to sezon zakończyła na niskim, sto drugim, miejscu. Obecnie klasyfikowana na odległych pozycjach rankingów światowych. W karierze wygrała trzy turnieje singlowe i dwa deblowe.
Jej kariera zaczęła się w 1997 roku, kiedy wystąpiła we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych w sezonie. Osiągnęła trzecią rundę w pierwszych trzech, a w US Open była już w rundzie czwartej. Zadebiutowała w Pucharze Federacji w konfrontacji z Belgią. W ciągu dwunastu miesięcy awansowała o 97 pozycji, zajmując ostatecznie 41 miejsce.
Równie udany był sezon 1998. Magüi zwyciężyła nad Patty Schnyder (drugie w karierze zwycięstwo nad zawodniczką z czołowej dziesiątki) w Moskwie. Ostatecznie doszła tam do ćwierćfinałów. Na kortach trawiastych osiągnęła ćwierćfinał w Eastbourne i czwartą rundę na Wimbledonie. W drodze do ćwierćfinału Canadian Open pokonała samą Steffi Graf. Wygrała dwa mecze singlowe i jeden deblowy w Pucharze Federacji przeciwko Niemcom.
Rok później osiągnęła pierwszy turniejowy półfinał. Miało to miejsce w Birmingham (uległa rozstawionej z numerem 1 Nathalie Tauziat).
Pokonała Mary Pierce w drodze do ćwierćfinału Wimbledonu 2000. Osiągnęła również czwartą rundę US Open. W Rzymie, w parze z Arantxą Sánchez Vicario, wywalczyła swój pierwszy w karierze tytuł deblowy.
W 2001 roku zaliczyła dwa finały turniejowe: w Portorožu i w Eastbourne. Wygrała tytuł debla w Knokke-Heist z Virginią Ruano Pascual.
Pierwszy tytuł singla zdobyła rok później w Estoril. Grała w Fed Cup przeciwko Węgrom. Finalistka debla w Portorožu i trzykrotna półfinalistka (m.in. na Australian Open z Conchitą Martínez).
W 2003 obroniła tytuł singla w Estoril i dołożyła do tego zwycięstwo w Budapeszcie. Osiągnęła kilka ćwierćfinałów (między innymi w Warszawie i New Haven).
Sezon olimpijski rozpoczęła od ćwierćfinału w Gold Coast. Jednak był to rok, w którym wielokrotnie karierę przerywały jej kontuzje. Odpadła w pierwszej rundzie igrzysk olimpijskich, wypadła z czołowej setki rankingu i wycofała się ze wszystkich turniejów od Estoril poprzez Warszawę, Sopot i inne do końca sezonu.
Powróciła na turnieju w Pattaya 2005, pokonując chociażby Melindę Czink, Marion Bartoli (krecz). Uległa Ruano Pascual w następnym meczu. Pierwsza runda Australian Open i Miami.
W roku 2006 brała udział głównie w rozgrywkach ITF. Już na samym początku doszła do finału, w którym przegrała z Aravane Rezaï (ale po drodze pokonała m.in. trzecią rakietę Belgii, Kirsten Flipkens). Odpadła w kwalifikacjach do turnieju w Estoril. Po raz ostatni zagrała w październiku na turnieju ITF w Barcelonie (1 runda).