Magdalena Neuner
biathlonistka niemiecka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Magdalena Neuner?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Magdalena Neuner (ur. 9 lutego 1987 w Garmisch-Partenkirchen[1]) – niemiecka biathlonistka, trzykrotna medalistka olimpijska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata oraz trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata.
Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. Biathlon: Magdalena Neuner złotą medalistką na dochodzenie |
Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. Biathlon: Magdalena Neuner wygrała bieg ze startu wspólnego |
Magdalena Neuner urodziła się w Garmisch-Partenkirchen, jako drugie z czwórki dzieci bankiera Paula Neunera oraz jego żony Margit[2]. Ma starszego brata Paula oraz młodszego, Christopha, jego siostrą bliźniaczką jest Anna, obydwoje deklarowali chęć trenowania biathlonu w przyszłości[3].
Mieszka w bawarskim miasteczku Wallgau od urodzenia. W wieku 16 lat, została członkiem refundowanego przez rząd zespołu narciarskiego. Po wywalczeniu trzech tytułów mistrzyni świata w 2007 r. została jednym z najpopularniejszych sportowców Niemiec. Jest trzykrotną zwyciężczynią organizowanego od 1947 roku plebiscytu na najlepszą sportsmenką Niemiec. Zwyciężała w latach 2007, 2011 oraz 2012. W 2012 roku wraz z norweskim biathlonistą Emilem Hegle Svendsenem otrzymała Medal Holmenkollen[4].
Prywatnie związana jest z kolegą ze szkolnych czasów Josefem Holzerem. Para w marcu 2014 roku wzięła ślub, dwa miesiące później (30 maja) urodziła im się córka Verena Anna.
Biathlon zaczęła uprawiać w wieku dziewięciu lat. Pomiędzy 2004 a 2008 r. wywalczyła jedenaście medali mistrzostw świata juniorów, w tym siedem złotych. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 13 stycznia 2006 roku w Ruhpolding, zajmując 41. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty wywalczyła dwa dni później, kiedy zajęła 21. miejsce w biegu pościgowym. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 5 stycznia 2007 roku w Oberhofie, wygrywając rywalizację w sprincie. Wyprzedziła tam dwie rodaczki: Andreę Henkel i Martinę Beck. W kolejnych startach jeszcze 62 razy stawała na podium, odnosząc przy tym 34 zwycięstwa: 18 w sprincie, 7 w biegu pościgowym, 8 w biegu masowym i jedno w biegu indywidualnym. Ostatni raz w czołowej trójce znalazła się 16 marca 2012 roku w Chanty-Mansyjsku, gdzie wygrała sprint, przed Witą Semerenko z Ukrainy i Darją Domraczewą z Białorusi.
Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonach 2007/2008, 2009/2010 i 2011/2012, kiedy zwyciężała w klasyfikacji generalnej. Triumfując w sezonie 2007/2008, w wieku 21 lat, została najmłodszą zwyciężczynią klasyfikacji generalnej PŚ w historii. Siedmiokrotnie zdobywała Małe Kryształowe Kule za zwycięstwa w klasyfikacjach poszczególnych konkurencji: sprintu w sezonach 2007/2008, 2010/2011 i 2011/2012, biegu masowego w sezonach 2007/2008 i 2009/2010, w biegu pościgowym w sezonie 2009/2010 oraz biegu indywidualnym w sezonie 2008/2009.
Pierwsze medale wśród seniorek wywalczyła podczas rozgrywanych w 2007 roku mistrzostw świata w Anterselvie. Po zwycięstwie w sprincie (przed Anną Carin Zidek ze Szwecji i Rosjanką Natalją Gusiewą), zwyciężyła także w biegu pościgowym (przed Lindą Grubben z Norwegii i Anną Carin Zidek), a razem z koleżankami z reprezentacji była też najlepsza w sztafecie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Östersund, nie obroniła tytułów indywidualnych, zwyciężając za to w sztafecie i sztafecie mieszanej. Ponadto triumfowała w biegu masowym, przed Norweżką Torą Berger i Rosjanką Jekatieriną Jurjewą. Została tym samym najmłodszą, sześciokrotną mistrzynią świata.
Z mistrzostw świata w Pjongczangu w 2009 roku wróciła bez medalu indywidualnego. Najlepszy wynik uzyskała w starcie masowym, który ukończyła na siódmej pozycji. Zdobyła tam za to srebrny medal w sztafecie. Następnie razem z Simone Hauswald, Simonem Schemppem i Arndem Peifferem zdobyła złoty medal w sztafecie mieszanej na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2010 roku. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w tej samej miejscowości stawała na podium w pięciu z sześciu rozegranych konkurencji. Zwyciężyła w sprincie, biegu masowym i sztafecie, a w sztafecie mieszanej i biegu pościgowym zajmowała drugie miejsce. W tej ostatniej konkurencji wyprzedziła ją jedynie Kaisa Mäkäräinen z Finlandii.
Ostatnie medale zdobyła podczas mistrzostw świata w Ruhpolding w 2012 roku. Była tam najlepsza w sprincie i sztafecie, druga w biegu pościgowym (za Darją Domraczewą) i trzecia w sztafecie mieszanej. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010 roku, gdzie zdobyła trzy medale. W sprincie była druga, rozdzielając Anastasiję Kuźminą ze Słowacji i Francuzkę Marie Dorin Habert. W biegu pościgowym okazała się najlepsza, plasując się 12,3 sekundy przed Kuźminą i 28,3 sekundy przed Habert. Ponadto zwyciężyła też w biegu masowym, wyprzedzając Rosjankę Olgę Zajcewą i Simone Hauswald.
6 grudnia 2011 roku Magdalena Neuner potwierdziła na swojej stronie internetowej, że sezon 2011/2012 będzie ostatnim w jej karierze ("Sprawa jest już jasna i jestem szczęśliwa, że podjęłam decyzję, o której długo myślałam. Wiem, że wielu kibiców czuje się zawiedzionych, ale dla mnie to czas, by zacząć coś innego. Chcę żyć normalnie, odpocząć i robić rzeczy, na które nie mogę sobie pozwolić jako profesjonalny sportowiec. Jestem otwarta na propozycje i chcę odkryć wiele nowych rzeczy. Myślę też o tym, by założyć rodzinę, ale rozważam też przekazanie moich doświadczeń biathlonowych młodym sportowcom.")
29 grudnia 2012 roku Magdalena Neuner po raz ostatni stanęła do rywalizacji biathlonowej. Niemka wzięła udział w zawodach pokazowych World Team Challenge rozgrywanych na stadionie Veltins-Arena w Gelsenkirchen. W czasie przerwy zawodów drużynowych odbył się jej bieg benefisowy, w którym udział wzięło 9 zawodniczek (Sabrina Buchholz, Franziska Hildebrand, Carolin Hennecke, Nadine Horchler, Kathrin Lang, Éva Tófalvi, Dorothea Wierer, Weronika Nowakowska-Ziemniak). Zawody wygrała Włoszka Dorothea Wierer 4 sekundy przed Neuner, która w swoim ostatnim strzelaniu w karierze okazała się bezbłędna. Na mecie 50 tys. kibiców zgromadzonych na stadionie zgotowało Neuner owację na stojąco.