Marcin Zamoyski (zm. 1689)
podskarbi wielki koronny, wojewoda podolski, bracławski i lubelski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Marcin Zamoyski herbu Jelita (ur. ok. 1637 roku, zm. 4 czerwca 1689 roku[1]) – polski magnat, podskarbi wielki koronny od 1685, kasztelan lwowski[2], podstoli lwowski od 1677, wojewoda bracławski od 1678, wojewoda podolski (1682), wojewoda lubelski od 1683, starosta bełski w latach 1677-1689[3], starosta płoskirowski, rostocki, starosta bolemowski w 1685 roku[1], pułkownik królewski[4].
Ten artykuł dotyczy wojewody lubelskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
Jelita | |||
Rodzina | |||
---|---|---|---|
Data urodzenia |
ok. 1637 | ||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Anna Zofia Lanckorońska | ||
Żona |
Anna Franciszka Gnińska | ||
Dzieci |
Marianna Teresa | ||
|
Syn Zdzisława Jana Zamoyskiego i Anny Zofii Lanckorońskiej. Był czwartym ordynatem zamojskim (od 1676), ale pierwszym ordynatem z tzw. młodszej linii Zamoyskich. Ordynację uzyskał wskutek długoletnich procesów sądowych. Był członkiem konfederacji malkontentów w 1672 roku[5].
Poseł województwa bełskiego na sejm nadzwyczajny 1677 roku. Jako senator brał udział w sejmach: 1678/1679, 1681, 1683 i 1685 roku[6].
Żonaty z Anną Franciszką Gnińską (kapelanem na jej na dworze w 1701 został Jan Delamars, architekt-jezuita[7]), miał z nią dzieci:
- Mariannę Teresę,
- Tomasza Józefa,
- Jana Franciszka,
- Michała Zdzisława,
- Marcina Leopolda.