Maria Franciszka Lacroix
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Maria Franciszka Lacroix, (fra.) Marie-Françoise Lacroix (świeckie Marie-Liévine) (ur. 24 marca 1753, zm. 23 października 1794 w Valenciennes) – błogosławiona Kościoła katolickiego, męczennica, ofiara prześladowań antykatolickich okresu francuskiej rewolucji.
męczennica | |
Data urodzenia |
24 marca 1753 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 października 1794 |
Czczona przez | |
Beatyfikacja |
13 czerwca 1920 |
Maria Franciszka Lacroix była brygidką w Valenciennes[1]. Po wydaleniu zakonnic dokonanej przez władze w 1792 roku, do czasu przejęcia miasta przez wojska austriackie ukrywała się[2][1]. Przygarnięta przez urszulanki podjęła działalność wychowawczą do czasu powrotu wojsk rewolucyjnych w sierpniu 1794 roku[2]. Pozostała w klasztorze wraz z przełożoną Marią Klotyldą od św. Franciszka Borgiasza Paillot i kilkoma współsiostrami do aresztowania i wyrokiem trybunału rewolucyjnego została skazana na śmierć i zgilotynowana 23 października[2].
Przed egzekucją wybaczyła swoim katom przez ucałowanie rąk, a na szafot wzorem męczenników wczesnochrześcijańskich weszła odważnie i z pogodą[1].
Wspominana jest w dzienną rocznicę śmierci[3][4].
Proces informacyjny w diecezji Cabrai toczył się od 15 listopada 1900 do marca 1903 roku[5]. Dekret o braku wcześniejszego publicznego kultu Służebnicy Bożej (non cultu ) ogłoszony został 27 listopada 1907, a dekret o męczeństwie 6 lipca 1919 roku[5].
Beatyfikacji Marii Franciszki Lacroix dokonał 13 czerwca 1920 roku papież Benedykt XV w grupie Męczennic z Valenciennes[1][4].