Markosice
wieś w województwie lubuskim / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Markosice (niem. Markersdorf, łuż. Marchośice) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin.
wieś | |||
Fragment miejscowości | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Gmina | |||
Liczba ludności (2022) |
154[1] | ||
Strefa numeracyjna |
68 | ||
Kod pocztowy |
66-629[2] | ||
Tablice rejestracyjne |
FKR | ||
SIMC |
0909443 | ||
51°51′37″N 14°38′41″E[3] | |||
|
W latach 1945-54 siedziba gminy Markosice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
W dokumentach o tej miejscowości wspomniano w roku 1293 jako (niem. Marquardisdorf), a od 1550 roku nosiła nazwę Merkersdorf[4]. Markosice to niewielka wieś o kulistym kształcie, ze stawem uplasowanym w centrum miejscowości do której należał folwark, młyn wodny, wiatrak oraz cegielnia[5]. Niegdyś była własnością podgubińskiego klasztoru, ale została oddana w zastaw rycerzom z rodziny von Rodenstock[4]. Następnymi właścicielami majątku rycerskiego były rodziny von Preuß, von Lüben, von Mehlen, von Schönberg, von Schönaich, von Bagge i von Lubieniecky[4]. Od 1771 roku była własnością hrabiego Brühla[6][4]. W 1821 roku po rozwiązaniu majątku rycerskiego ziemię przejęło 21 rolników[4]. Od XV wieku we wsi był kościół, ale nie przetrwał ostatniej wojny[4]. Miał tutaj swoją kwaterę w 1759 roku Fryderyk Wielki w czasie wycofywania się wojsk austriackich przed Prusakami[4].
We wsi znajdowała się od 28 maja do 12 czerwca 1945 roku strażnica 34. Pułku Piechoty, a pluton 9. kompanii piechoty 38. Pułku Piechoty ochraniał tutaj granicę od 12 czerwca do 18 września 1945 roku[4].
Od 1954 roku była Gmina Markosice z siedzibą do maja 1946 roku w Polanowicach, w Nowej Wsi od 1946 do 1948 roku oraz w Grabicach od 1949 do 1955 roku[4].
Od 2006/2007 roku wieś posiada sieć wodną, a w 2008 roku mieszkańcy Markosic i sąsiedniej miejscowości Gross Gastrose, odbudowali graniczny most przez Nysę Łużycką (w miejscu zniszczonego przęsła po niemieckiej stronie, zniszczonego w 1946 roku przez Rosjan, umieszczono żelazną drabinę[7])[4].