Masakry Żydów w Białymstoku latem 1941 roku
zbrodnie przeciwko ludzkości / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Masakry Żydów w Białymstoku latem 1941 roku – masowe mordy na ludności żydowskiej, których funkcjonariusze SS i Ordnungspolizei dopuścili się w Białymstoku na przełomie czerwca i lipca 1941 roku, niedługo po rozpoczęciu wojny niemiecko-sowieckiej.
Ruiny Wielkiej Synagogi, w której 27 czerwca 1941 niemieccy policjanci spalili około 700–800 białostockich Żydów | |
Państwo |
Polska pod okupacją III Rzeszy |
---|---|
Miejsce | |
Data |
27 czerwca – 13 lipca 1941 |
Liczba zabitych |
ok. 6,5–7 tys. |
Typ ataku |
rozstrzelanie, spalenie żywcem |
Sprawca | |
53°08′07″N 23°08′44″E |
27 czerwca 1941 roku Białystok został zajęty przez wojska niemieckie. Razem z żołnierzami Wehrmachtu do miasta wkroczyli policjanci z 309. batalionu policji. Otrzymali oni rozkaz przeszukania dzielnic zamieszkiwanych przez Żydów oraz wyłapania sowieckich niedobitków i „wrogich elementów”. Na skutek radykalnie antysemickiej postawy niektórych oficerów i podoficerów „przeczesywanie miasta” przekształciło się w brutalny pogrom. Tego dnia Niemcy zamordowali w Białymstoku około 2–3 tys. Żydów, z czego około 700–800 spalono żywcem w Wielkiej Synagodze.
3 lipca funkcjonariusze Einsatzgruppen aresztowali w Białymstoku blisko tysiąc Żydów. Około 300 więźniów, w większości przedstawicieli inteligencji, rozstrzelano następnego dnia w lesie na Pietraszach. Kolejne egzekucje, zarządzone osobiście przez Heinricha Himmlera, miały miejsce 12 i 13 lipca. Około 4 tys. Żydów zostało wtedy rozstrzelanych na Pietraszach przez członków 316. i 322. batalionów policji.
Szacuje się, że na przełomie czerwca i lipca 1941 roku Niemcy zamordowali w Białymstoku od 6,5 do 7 tys. Żydów. 1 sierpnia tegoż roku pozostający w mieście Żydzi, w liczbie około 43 tys., zostali zamknięci w nowo utworzonym getcie.