Matylda Flandryjska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Matylda (lub Maud) Flandryjska (ur. ok. 1031, zm. 2 listopada 1083) – córka Baldwina V, hrabiego Flandrii, i Adelajdy, córki króla Francji Roberta II. Ok. 1051 roku poślubiła księcia Normandii Wilhelma II, gdy ten podbił królestwo Anglii, została 11 maja 1068 roku koronowana na królową.
Wyobrażenie wizerunku Matyldy z roku 1894 | |||
Królowa Anglii | |||
Okres | |||
---|---|---|---|
Jako żona | |||
Koronacja |
11 maja 1068 | ||
Poprzedniczka |
Ealdgyth z Mercii | ||
Następczyni | |||
Dane biograficzne | |||
Data urodzenia |
ok. 1031 | ||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Adelajda | ||
Mąż | |||
Dzieci |
Robert II Krótkoudy | ||
|
Małżeństwo z córką hrabiego Flandrii było dla Wilhelma niezwykłym wyniesieniem, zważywszy na jego nieślubne pochodzenie. Jednakże również Baldwin odnosił niezwykłą korzyść, spowinowacając się z jednym z najpotężniejszych władców na północy kraju, który po bitwie pod Val-es-Dunes był niekwestionowanym suzerenem w swym księstwie. Początkowo papież nie chciał wyrazić zgody na zawarcie małżeństwa z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa, jednakże dał się przemóc hojnymi donacjami.
Do ślubu doszło ok. 1051 roku w katedrze w Rouen lub też w jednym granicznych zamków hrabstwa Eu[1].
W czasie buntu syna Roberta przeciw Wilhelmowi opowiedziała się po stronie tego pierwszego. W czasie pobytu męża w Anglii sprawowała w jego imieniu rządy na kontynencie. Została pochowana w Abbaye aux Dames („opactwie kobiet”) przy kościele Świętej Trójcy, którego była fundatorką.
Według tradycji cechą mającą wyróżniać Matyldę był jej wyjątkowo niski wzrost - mierzyła jakoby zaledwie 127 cm. Ekshumacja szczątków w 1819 roku (powtórzona w 1959 roku) obaliła ten mit. Badania szkieletu pokazały, że wzrost Matyldy wynosił 152 cm.