Megali Idea
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Megali Idea (gr. Μεγάλη Ιδέα, „Wielka Idea”) – grecka ideologia narodowa postulująca utworzenie wielkiej Grecji na terenach zamieszkiwanych przez Greków.
W greckim życiu politycznym pojawiła się w 1844 roku, a jej zasady wyłożył na posiedzeniu parlamentu Joannis Kolettis. Przez resztę XIX wieku i do połowy XX wieku niezmiennie wpływała na politykę kolejnych rządów greckich, których celem było przyłączenie ziem zamieszkiwanych przez Greków, kosztem Imperium Osmańskiego. Grecja po pokoju z 1832 r. obejmowała zaledwie Półwysep Peloponeski i część Attyki z wyspą Eubeą. Poza jej obrębem znajdowały się: wyspy na Morzu Egejskim, Tessalia, Epir, Macedonia, Tracja, Kreta. Obiektem aspiracji greckich były też tereny w Azji Mniejszej: Konstantynopol, Jonia, Pont oraz wyspa Cypr. Ideolodzy Wielkiej Idei odwoływali się do ziem od starożytności, aż po współczesność, zamieszkiwanych przez Greków. Zamierzenia, które ówcześni greccy politycy traktowali pragmatycznie i raczej jako karty przetargowe[1] niż racjonalne oczekiwania[uwaga 1][uwaga 2][2].
Wiek XIX zrodził wiele ruchów i idei, których źródłem był nacjonalizm określonej grupy etnicznej, a Megali Idea była jedną z nich.