Melianthus
rodzaj roślin / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Melianthus – rodzaj roślin z rodziny Francoaceae. Obejmuje 6 gatunków[3]. Występują one w RPA, Namibii i Lesotho[3]. Rosną na terenach półpustynnych i piaszczystych, ale też w miejscach wilgotnych, przy strumieniach[5]. Zasiedlają bardzo suchą Pustynię Namib i stoki Gór Smoczych, gdzie opady roczne sięgają 1500 mm[6]. Gatunki występujące na terenach suchych mają często pędy nadziemne spalane podczas pożarów, ale łatwo odrastają. Ich kwiaty zapylane są przez ptaki – nektarniki[5].
Melianthus major | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Melianthus | ||
Nazwa systematyczna | |||
Melianthus L. Sp. Pl.: 639 (1753)[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
M. major Linnaeus[4] | |||
Synonimy | |||
| |||
| |||
|
Melianthus major jest uprawiany jako oryginalna roślina ozdobna ze względu na wonne liście (o bardzo ostrym zapachu po skruszeniu[5]), efektowne kwiatostany i czarny nektar[6]. W Kalifornii gatunek ten uprawiany jest także z powodu przyciągania do ogrodów kolibrów[5]. Do Europy sprowadzony został już w 1673 i jest popularny na obszarach o łagodnym i ciepłym klimacie, tj. w zachodniej i południowej części kontynentu. Poza tym uprawiany bywa także w szklarniach[6]. Na różnych obszarach gatunek dziczeje i bywa inwazyjny, w czym pomaga mu to, że liście są trujące i nie są zgryzane przez zwierzęta. Szczególnie obficie rośnie jako zdziczały w Nowej Zelandii i Australii[6], występuje jako obcy także na Wyspie Świętej Heleny, w Himalajach, w Boliwii i Hiszpanii[3].
W XIX wieku zaproponowane zostały dla tego rodzaju nazwy: „miodosok”, „miodokwiat” i „miodosocznia”[7], ale nie weszły do użycia, a miodokwiatem współcześnie określa się rodzaj roślin storczykowatych[8].