Michał Heller
polski uczony i duchowny katolicki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Michał Heller?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Michał Kazimierz Heller (ur. 12 marca 1936 w Tarnowie[2]) – polski duchowny katolicki, uczony i popularyzator nauki; kapłan w stopniu prezbitera, profesor zwyczajny, autor lub współautor przeszło 70 książek i laureat ponad 40 wyróżnień polskich i zagranicznych, w tym Nagrody Templetona[uwaga 1] i Orderu Orła Białego.
Ten artykuł dotyczy polskiego uczonego. Zobacz też: Michaił Heller, rosyjski historyk i Michael Heller, zbrodniarz nazistowski. |
prałat honorowy Jego Świątobliwości | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Dyrektor Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych | |||
Okres sprawowania |
2008–2018[1] | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Inkardynacja | |||
Prezbiterat |
26 kwietnia 1959 | ||
Odznaczenia | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Michał Heller to fizyk teoretyk, filozof, teolog, historyk tych dyscyplin oraz matematyki. Wieloletni wykładowca UPJP2 w Krakowie, pomysłodawca, fundator i pierwszy dyrektor Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych[3], związanego z tą uczelnią i z Uniwersytetem Jagiellońskim, członek Papieskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności oraz działającej w jej ramach Komisji Filozofii Nauk[4]. Publikacje badawcze Hellera dotyczą głównie czterech dziedzin:
- jako fizyk teoretyczny rozwijał głównie ogólną teorię względności Einsteina, zwłaszcza kosmologię relatywistyczną. Analizował m.in. zasadę Macha, zjawisko osobliwości czasoprzestrzennych, zastosowania geometrii nieprzemiennej do tych problemów i do kwantowania grawitacji, w tym do kosmologii kwantowej;
- jako filozof specjalizuje się w filozofii nauki, przyrody i religii, zwłaszcza w filozofii matematyki, fizyki i w relacjach nauka–wiara; zabierał przy tym głos na tematy, które można zaliczyć do ontologii, metafizyki, epistemologii i filozofii biologii. Broni platonizmu matematycznego, matematycznej struktury świata, poznawczego realizmu i filozofii w nauce – będącej w żywym kontakcie z naukami szczegółowymi. Uważa, że nauka i religia bywają w konflikcie, ale nie są nań skazane. Nie uznaje ich jednak za całkiem niezależne, gdyż jego zdaniem oddziałują na siebie poprzez twórcze napięcie. Heller zwalcza przy tym konkordyzm – nie wierzy w potwierdzenie wierzeń religijnych przez naukę; wielokrotnie krytykował apologetyczne interpretacje Wielkiego Wybuchu oraz hipotezy inteligentnego projektu;
- w teologii bronił koncepcji stworzenia ciągłego (łac. creatio continua), a kreacjonizm biologiczny krytykuje nie tylko jako pseudonaukę, ale i herezję manichejską;
- bada też dzieje nauki – zwłaszcza matematyki, fizyki i astronomii – oraz filozofii i teologii; głównie wzajemne oddziaływanie tych dyscyplin.
Wszystkie te dziedziny – fizykę z astronomią, filozofię, teologię i ich dzieje – zaczął popularyzować w latach 60., tworząc łącznie dziesiątki książek, setki artykułów i publicznych wystąpień. Opublikował też kilka dzieł homiletycznych – tomików swoich kazań.