Mieczysław Szczepański (poseł)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mieczysław Szczepański (ur. 26 stycznia 1837 we Lwowie, zm. 21 stycznia 1904 w Tarnowie) – ziemianin, starosta galicyjski, poseł na Sejm Krajowy Galicji i do austriackiej Rady Państwa
Ukończył gimnazjum we Lwowie[1] i studia prawnicze na uniwersytecie w Wiedniu (1859)[2]. Po studiach pracował jako sekretarz Agenora Gołuchowskiego w Wiedniu[3], potem jako urzędnik w Galicji. Koncypient w kancelarii Wydziału Krajowego (1862-1866) i sekretarz w lwowskim Namiestnictwie (1867—1871)[1]. Następnie jako radca Namiestnictwa a od 1870 szambelan był zastępcą starosty w Bóbrce (1871) a następnie w Skałacie (1872-1876)[1]. W latach 1877-1879 był starostą w Tarnowie[4]. Był także kolejno przewodniczącym powiatowych komisji szacunkowych w Bóbrce, Skałacie i Tarnowie. Przewodniczył też Radzie Szkolnej Okręgowej w Tarnowie[1]. W 1879 przeszedł na emeryturę[2]. Był właścicielem wsi Machowa w pow. pilzneńskim[1], a po śmierci żony także Ryglic w pow. tarnowskim[2]. W l. 1863-1882 należał do Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie.
Aktywny politycznie, zwolennik konserwatyzmu. Był orędownikiem austrofilskiego lojalizmu o obliczu antyrosyjskim; pod pseud. M. Dołęga opublikował broszurę Polacy wobec Austrii i Dynastii (Lwów 1868), z której dochód przeznaczył na budowę pomnika Jana III Sobieskiego w Żółkwi[1]. Był także autorem broszury Kilka uwag nad położeniem kraju (Kraków 1898) oraz artykułów które od 1884 publikował w lwowskim organie podolaków „Przeglądzie Politycznym, Społecznym i Literackim”[1].
Poseł do Sejmu Krajowego Galicji III kadencji (1870-1876), wybrany w IV kurii (gmin wiejskich) w obwodzie Brzeżany, z okręgu wyborczego nrew 4 Bóbrka-Chodorów[5][6] a następnie IV kadencji (1877-1882) w kurii III z okręgu miasta Tarnowa. W sejmie był aktywny głównie w okresie III kadencji, gdzie od 1870 był członkiem komisji petycyjnej, a od 1873 komisji administracyjnej. Przedstawił m.in. wniosek o rewizję ustawy drogowej i utworzenie sejmowej komisji drogowej (1870) oraz o wprowadzenie w Galicji przymusu ubezpieczeniowego (1872) i obligatoryjne ubezpieczenie budynków kościelnych (1873). Przyczynił się do uchwalenia 21 VIII 1877 ustawy, na mocy której Wydział Krajowy przejął pełen nadzór nad archiwami we Lwowie i Krakowie[1].
Był także w latach 1870-1873 posłem do austriackiej Rady Państwa III kadencji (15 września 1870 - 8 października 1871) i IV kadencji (6 lutego 1872 - 21 kwietnia 1873) wybieranym z kurii IV (gmin wiejskich) z okręgów: Bóbrka, Brzeżany, Rohatyn i Podhajce[2][7]. Mandat w IV kadencji utracił z powodu niestawienia się[2]. W parlamencie austriackim należał do frakcji posłów konserwatywnych Koła Polskiego[2].