Mistrzostwa Świata U-20 w Rugby Union Mężczyzn 2008
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mistrzostwa Świata Juniorów w Rugby Union 2008 (IRB Junior World Championship 2008) – pierwsze mistrzostwa świata w rugby union dla drużyn narodowych do lat 20, organizowane przez International Rugby Board (IRB), które odbyły się w Walii w dniach 6–22 czerwca 2008 roku.
| ||
Dyscyplina | ||
---|---|---|
Organizator | ||
Szczegóły turnieju | ||
Gospodarz | ||
Otwarcie | ||
Zamknięcie (finał) | ||
Liczba drużyn |
16 | |
Liczba aren |
4 | |
I miejsce | ||
II miejsce | ||
III miejsce | ||
Statystyki turnieju | ||
Liczba meczów |
40 | |
Najwięcej punktów | ||
Najwięcej przyłożeń | ||
Strona internetowa |
W związku z restrukturyzacją przez IRB rozgrywek juniorskich organizowane do tej pory mistrzostwa świata drużyn U-19 oraz U-21 zostały zastąpione przez mistrzostwa świata U-20 posiadające niższą dywizję o nazwie Junior World Rugby Trophy[1].
Walijski Związek Rugby otrzymał prawa do organizacji zawodów w listopadzie 2007 roku, wówczas ogłoszono również termin, stadiony oraz rozkład gier[2][3]. Sędziowie zostali natomiast wyznaczeni na początku marca roku 2008[4].
W rozegranym na czterech walijskich stadionach turnieju wzięło udział szesnaście zespołów. Przez trzy meczowe dni rywalizowały one systemem kołowym podzielone na cztery czterozespołowe grupy. Druga faza zawodów rozgrywana była w ciągu dwóch meczowych dni systemem pucharowym i obejmowała półfinały i finały – o mistrzostwo rywalizowali zwycięzcy grup, drużyny z drugich miejsc o pozycję piątą, kolejna czwórka walczyła o siódme miejsce, natomiast najsłabsze w fazie grupowej zespoły o miejsce trzynaste[5][6]. Tytuł mistrzowski zdobyła Nowa Zelandia, która w finale pokonała Anglię[7][8]. Najwięcej punktów zdobył zawodnik z RPA, Francois Brummer, w klasyfikacji przyłożeń z siedmoma zwyciężył zaś reprezentujący Australię Ratu Nasiganiyavi[9].
Partnerem zawodów była firma Invesco Perpetual[10], natomiast sygnał telewizyjny przygotowywały S4C oraz BBC Wales[11]. Turniej był transmitowany przez szesnaście stacji telewizyjnych z całego świata – zaplanowano 323 godziny transmisji na żywo[12].