Narodowy pomnik Stanów Zjednoczonych
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Narodowy pomnik Stanów Zjednoczonych (ang. US National Monument) – obszar chroniony, który podobnie jak park narodowy regulowany jest przez prawo federalne. Decyzję o ich utworzeniu podejmuje prezydent Stanów Zjednoczonych, który na mocy ustawy z 1906 roku (tzw. Antiquities Act) ma prawo je samodzielnie ustanawiać[1][2]. Sporadycznie także Kongres ustanawiał pomniki narodowe[2].
Podstawowe różnice pomiędzy parkiem narodowym a pomnikiem narodowym są następujące:
- Prezydent może wydać dekret o powstaniu bez aprobaty Kongresu.
- Przepisy często są mniej rygorystyczne niż w parkach narodowych.
- Pomniki otrzymują mniejszą ilość funduszy rządowych niż parki narodowe.
- Zazwyczaj chroniony jest tylko jeden obiekt, a nie wszystko co znajduje się w granicach obszaru.
- Urzędnicy często zezwalają na polowania w lasach obejmujących pomnik.
Pierwszym pomnikiem był szczyt Devils Tower w hrabstwie Crook stanu Wyoming. Prezydent Theodore Roosevelt uznał, że zanim parlament zdecyduje o utworzeniu parku narodowego, zostanie ona całkowicie zniszczona.