Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary
Credo z 381 r. / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary, określane także jako Credo (lub wyznanie wiary)[1][2] lub Symbol konstantynopolitański /(łac.) Symbolum Constantinopolitanum/, dawniej nie do końca ściśle zwany też Symbolem nicejskim[3] – chrześcijańskie wyznanie wiary najbardziej rozpowszechnione wśród tekstów credo używanych współcześnie w liturgiach.
W Kościele katolickim i w Cerkwiach prawosławnych jest odmawiane lub śpiewane w liturgii Eucharystii (w Kościele łacińskim w niedziele i święta wyższej rangi[4]). Autorytet symbolu przyjmuje również Wspólnota anglikańska[potrzebny przypis], a także starokatolicy, luteranie[5] oraz niektóre inne denominacje protestanckie.
W Kościele rzymskokatolickim, niektórych kościołach protestanckich i starokatolickich tekst symbolu jest uzupełniony o „Bóg z Boga” – sformułowanie z symbolu przyjętego w 325 r. na Soborze w Nicei oraz późniejszy, średniowieczny dodatek, krytykowany przez prawosławie – „i Syna” (Filioque).