Niszczyciele typu S 90
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Niszczyciele typu S 90 – pierwsza seria niszczycielii zaprojektowanych i zbudowanych w Niemczech w latach 1898–1901, w stoczni Schichau w Elblągu. Zbudowano 12 jednostek tego typu, o numerach od S 90 do S 101. Oficjalnie klasyfikowane w marynarce niemieckiej jako wielkie torpedowce lub torpedowce pełnomorskie[2], były pod względem wielkości i charakterystyk odpowiednikami klasy niszczycieli i za takie są uznawane[4][5]. Razem z kolejnymi typami, o numerach okrętów do G 137, tworzyły grupę zbliżonych typów określaną jako Großes Torpedoboot 1898. W 1914 roku zostały przenumerowane na T 91 do T 101. Służyły podczas I wojny światowej. Z wyjątkiem dwóch okrętów, wszystkie pozostałe przetrwały wojnę.
S 95 w typowym czarnym malowaniu niemieckich niszczycieli na wodach ojczystych[1] | |||
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Użytkownicy | |||
Stocznia | |||
Wejście do służby |
1899-1901 | ||
Wycofanie |
1921 | ||
Zbudowane okręty |
12 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
310 t normalna | ||
Długość |
63,0 m | ||
Szerokość |
7 m | ||
Zanurzenie |
2,83 m[2] | ||
Napęd |
3 kotły, 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania (5900 KM), 2 śruby | ||
Prędkość |
26,5 węzłów | ||
Zasięg |
830 mil morskich przy 17 w | ||
Załoga |
57 (2 oficerów)[3] | ||
Uzbrojenie |
3 armaty 50 mm L/40 (3x1) | ||
|