Okręty podwodne typu Thresher
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręty podwodne typu Thresher – amerykańskie wielozadaniowe okręty podwodne, które zapoczątkowały drugą generację jednostek z napędem nuklearnym. Jednostki te stanowiły pierwszy typ okrętów tej klasy, które od początku konstruowano z uwzględnieniem wymogu redukcji poziomu generowanego przez okręt hałasu. Ich podstawowym zadaniem operacyjnym było zwalczanie radzieckich okrętów podwodnych, stąd też podstawowym wyposażeniem jednostek była sferyczna antena sonaru w sekcji dziobowej oraz układ kontroli ognia z silnym uzbrojeniem ZOP i przeciwokrętowym, w postaci torped, pocisków rakietowych (w tym z głowicami jądrowymi) czy min. Okręt wiodący tego typu, USS „Thresher”, był pierwszym nowoczesnym amerykańskim okrętem podwodnym z napędem jądrowym – linearnym poprzednikiem wszystkich kolejnych myśliwskich okrętów podwodnych tego kraju. W odróżnieniu od wcześniejszych konstrukcji, okręty typu Thresher były też prawdziwymi okrętami wielozadaniowymi. Znaczne wyciszenie okrętów tego typu osiągnięte zostało dzięki umieszczeniu maszynowni na platformie izolującej ją od kadłuba, ograniczając w ten sposób radiację hałasu do otaczającej okręt wody. Specjalna konstrukcja platformy absorbowała także wstrząsy wywoływane eksplozjami w pobliżu okrętu. Z uwagi na umieszczenie w dziobie anteny sonaru AN/BQQ-2 o średnicy 4,57 metra, rozmieszczone za nią cztery wyrzutnie torpedowe kalibru 533 mm, skierowane były ukośnie w stosunku do osi okrętu. Wyrzutnie te, oprócz tradycyjnych torped, wystrzeliwać mogły także torpedy oraz pociski rakietowe ZOP Subroc z głowicami jądrowymi. Na USS „Jack” zastosowano odmienną od pozostałych jednostek tego typu rufę, wyposażoną w pędnik w postaci dwóch śrub przeciwbieżnych. Trzy jednostki wybudowane w stoczni Electric Boat zostały przedłużone, w celu zastosowania dodatkowych urządzeń bezpieczeństwa (SUBSAFE).
Rodzaj okrętu | |||
---|---|---|---|
Kraj budowy | |||
Projekt |
SCB-188 | ||
Stocznia |
Portsmouth NSY, Mare Island, Ingalls, Electric Boat, New York SB | ||
Zbudowane |
14 | ||
Użytkownicy | |||
Typ poprzedzający | |||
Typ następny | |||
Służba w latach |
1961–1996 | ||
Stracone | |||
Uzbrojenie: | |||
torpedy: Mk 37 i Mk 45 Astor (zastąpione przez Mk 48) • pociski rakietowe Subroc i Harpoon • miny Mk 57 oraz Mk 60 Captor | |||
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe |
| ||
Sensory |
sonar: | ||
Załoga |
120-143[uwaga 1] oficerów i marynarzy | ||
Wyporność: | |||
• na powierzchni |
3750 ts | ||
• w zanurzeniu |
4310 ts | ||
Zanurzenie testowe |
1300 stóp (400 metrów); | ||
Długość |
84,9 metrów | ||
Szerokość |
9,65 m | ||
Napęd: | |||
1 reaktor PWR S5W (78 MW), 2 turbiny (15000 KM), 1 generator Diesla, baterie akumulatorowe, 1 manewrowy silnik SPM, 1 awaryjny silnik elektryczny EPM 1 śruba (SSN-605: 2 śruby przeciwbieżne) | |||
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
|
10 kwietnia 1963 roku, podczas stoczniowych poremontowych testów odbiorczych, zatonął okręt wiodący typu – „Thresher”. Katastrofa „Threshera” była pierwszym w historii przypadkiem zatonięcia okrętu podwodnego z napędem jądrowym – w związku z nią zmianie uległa oficjalna nazwa typu, który nosił odtąd miano Permit. Pozostałe okręty tego typu zostały wycofane ze służby w latach 1988–1996.