Operacja Tofet
starcie Sił Obronnych Izraela z armią Jordanii, Fatahem, Ludowym Frontem Wyzwolenia Palestyny i Armią Wyzwolenia Palestyny, 21 marca 1968 roku, w trakcie wojny na wyczerpanie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Operacja Tofet?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Operacja Tofet (hebr. מִבְצָע תופת, Miwca Tofet) znana też jako bitwa pod Al-Karamą[uwaga 1] (hebr. קרב כַרָאמַה, kraw Karama, arab. معركة الكرامة) – starcie Sił Obronnych Izraela z armią Jordanii, Al-Fatahem, Ludowym Frontem Wyzwolenia Palestyny (LFWP) i Armią Wyzwolenia Palestyny (AWP), które miało miejsce 21 marca 1968 roku w trakcie wojny na wyczerpanie, pod Al-Karamą, na terytorium Jordanii. Izraelski atak był odwetem za wysadzenie szkolnego autobusu na północ od Ejlatu, koło Be’er Ory. Celem operacji miała być likwidacja baz Fatahu i AWP, które według izraelskiego wywiadu, miały znajdować się w mieście Karama i w jego okolicach[11][12].
wojna na wyczerpanie | |||
Izraelscy spadochroniarze w Al-Karamie | |||
Czas |
21 marca 1968 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Przyczyna |
• eksplozja autobusu szkolnego na minie lądowej koło Be’er Ory, | ||
Wynik |
• obie strony ogłosiły sukces. Wielkość strat izraelskich nie była jednak współmierna do osiągniętych celów, | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Jordanii | |||
31°57′05,76″N 35°34′48,75″E | |||
|
W dniu ataku izraelskie siły uderzeniowe zaczęły nacierać w kierunku Al-Karamy w dwóch kolumnach. Podmokłe pola i obszary zalewowe spowolniły tempo natarcia izraelskich jednostek pancernych i zmechanizowanych. Przez cały dzień pomiędzy siłami pancernymi dochodziło do starć wokół miasta. Około godziny 07.00 do miasta wkroczyli spadochroniarze, żeby w ciągu godziny zająć je. Jednak palestyńscy bojownicy stawiali opór siłom desantowym, co zmusiło Izraelczyków do opuszczenia Al-Karamy. Po 15 godzinach walk Cahal wycofał się z terytorium Jordanii. Obie strony poniosły ciężkie straty[7][6].
Równolegle do operacji Tofet przeprowadzono operację Asuta (hebr. מִבְצָע אסותא, Miwca Asuta), która również wymierzona była przeciwko bazom Fatahu, tyle że zlokalizowanym na południe od Morza Martwego w okolicach Gawr as-Safi. Operacja ta przebiegła sprawniej niż atak na Al-Karamę, a siły uderzeniowe wykonały założone cele bez strat[13][14].
Obie strony ogłosiły realizację celów. Strona arabska uznała bitwę za zwycięstwo nad izraelską agresywną polityką, a dla Palestyńczyków było to zwycięstwo sił nieregularnych nad regularną armią[15] . Izraelczycy również uznali obie operacje za sukces, jednak zwrócono uwagę na błędy w planowaniu i przeprowadzeniu ataku. Izraelscy wojskowi uznali, że wartość osiągniętych celów jest niewspółmierna do poniesionych strat[5] .
Operacja Tofet została potępiona przez społeczność międzynarodową. 24 marca 1968 roku Rada Bezpieczeństwa ONZ wydała Rezolucję nr 248, w której potępiła Izrael za przeprowadzenie ataku i złamanie poprzednich rezolucji związanych z nakazem zawieszenia ognia w regionie[16][17].