Oskarżenia o mord rytualny względem Żydów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Oskarżenia o mord rytualny względem Żydów (hebr. עלילת דם, alilat dam, jid. aliles-dam, dosł. „oszczerstwo krwi”) – posądzenia, oparte na założeniu, że Żydzi używają ludzkiej krwi podczas swych obrzędów religijnych, głównie podczas świąt i z tego powodu, w celu jej pozyskania, co jakiś czas zabijają nieżydowskie dziecko.
Wzmiankę o tym odnaleźć można po raz pierwszy w pismach Demokritosa, żyjącego na przełomie V i IV w. p.n.e., który twierdził, że Żydzi raz na siedem lat składali ofiary z Greków w Świątyni Jerozolimskiej. Kolejne doniesienia o mordach rytualnych pojawiły się w XII wieku, rozprzestrzeniając się szybko po ówczesnej chrześcijańskiej Europie. Wierzono wówczas, że dla wyznawców judaizmu krew pochodząca od chrześcijańskich dzieci ma specjalne znaczenie i wysoką wartość. Z tego powodu niewyjaśnione zniknięcia dzieci tłumaczono często „mordem rytualnym popełnionym przez Żydów”. W niektórych przypadkach ofiarę uznawano za męczennika, wokół którego tworzył się kult religijny. Część z dzieci, które miały zostać zabite przez Żydów, zostały nawet kanonizowane i ogłoszone świętymi[potrzebny przypis]. Wielu papieży potępiało bezpośrednio lub pośrednio oskarżenia o popełnianie mordów rytualnych przez wyznawców judaizmu, choć ataki na Żydów często były popierane i organizowane przez niższy kler.
W różnych źródłach odnaleźć można zapisy o ponad 150 oskarżeniach o mord rytualny w chrześcijańskiej Europie[uwaga 1].
W żydowskiej legendzie oskarżenie o popełnienie mordu rytualnego stało się powodem stworzenia golema przez rabina Jehudę Löwa ben Bekalela.