Osorkon IV
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Osorkon IV – faraon, władca starożytnego Egiptu, z XXII dynastii libijskiej[1], z czasów Trzeciego Okresu Przejściowego. Prawdopodobnie panował w latach 732/730–716 p.n.e.[2] Był synem Szeszonka V i królowej Tadibastet II.
Władca starożytnego Egiptu | |||
Okres |
od 732 p.n.e./ 730 p.n.e. | ||
---|---|---|---|
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Ojciec | |||
Matka |
Tadibastet II | ||
|
Panowanie Osorkona przypadło na przełomowe czasy ponad trzywiekowego rozbicia dzielnicowego, charakteryzującego się jednakże względnym spokojem wewnętrznym i okresu podboju kuszyckiego, prowadzącego do zjednoczenia Obu Krajów, dokonanego jednakże kosztem walk wewnętrznych. Na domiar złego, Osorkon zmuszony był walczyć ze znacznie bardziej od siebie wpływowym i potężniejszym władcą Sais – Tefnachtem. W rzeczywistości władza Osorkona ograniczała się jedynie do Bubastis i jego okolic oraz Tanis. Królestwo to prawdopodobnie podzielone było na dwie części, rozdzielone niewielkim, podległym mu państwem wodzów Ma w Farbaitos.
W czasie panowania Osorkona w Bubastis w innych regionach Delty i Egiptu, władzę równocześnie sprawowali:
- Iuput II – w Leontopolis.
- Tefnacht – w Sais.
- Pianchi – początkowo w Napacie, później w Tebaidzie i – przejściowo – w części Środkowego Egiptu i Delty.
- Jukanes – w Sebennytos.
- Padiiset – w Athribis.
- Szepenupet I i Amenardis I – jako Boskie małżonki Amona w Tebach.
Jak wyglądał podział władzy w Egipcie w Trzecim Okresie Przejściowym
- Osobny artykuł: Trzeci Okres Przejściowy.
.