Płaszczyzna niezmienna Laplace’a
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Płaszczyzna niezmienna (Laplace’a) układu planetarnego lub satelitarnego – płaszczyzna przechodząca przez środek masy układu i prostopadła do wektora jego całkowitego momentu pędu. W Układzie Słonecznym około 98% wkładu do tego wektora pochodzi od momentów pędu planet olbrzymów (Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna). Płaszczyzna niezmienna jest odchylona o mniej niż 0,5° od płaszczyzny orbity Jowisza[1] i można ją interpretować jako średnią ważoną płaszczyzn orbitalnych i płaszczyzn obrotu planet.