Płatnerz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Płatnerz – średniowieczny rzemieślnik wykonujący zbroje płytowe dla ludzi i koni, oraz elementy towarzyszące zbroi, jak np. przyłbice, rękawice, szyszaki, a także kolczugi[1].
Informacje w projektach siostrzanych |
Multimedia w Wikimedia Commons |
Definicje słownikowe w Wikisłowniku |
Wobec zaniku jazdy pancernej od XVI wieku płatnerzami zaczęto nazywać rzemieślników wyrabiających metalową broń białą, np. mieczników, szpadników[2], do grupy tej zaliczano także ślifirzów, którzy wykonywali narzędzia potrzebne cyrulikom: lancety, noże, nożyczki, brzytwy itp.[1]. Zawód ten uprawiano na szeroką skalę od XIV do XVIII wieku[1]. W Polsce początkowo należeli do cechów pokrewnych m.in. pancerników[3]. W XVII wieku utworzyli oni własny cech, który przetrwał do XVIII wieku[2].
Płatnerzem króla Zygmunta Augusta był Florjan Sybenburger, w XVI wieku działali też Stanisław Reska, Jan Kaczorek, w XVII wieku Bartłomiej Wojczyna, Wojciech Depczyński[1].