Paladyn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Paladyn (łac. palatinus, wł. paladino) – wybitny rycerz, wzór cnót rycerskich[1].
Nie mylić z: Palatyn. |
Ten artykuł należy dopracować |
Określeniem tym w literaturze średniowiecznej nazywano niektórych, archetypicznych wojowników, najczęściej 12 parów Karola Wielkiego (stanowiących zarazem jego drużynę przyboczną). Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa comes palatinus (hrabia pałacowy), oznaczającego zarządcę dworu królewskiego, który zastępował monarchę przy wydawaniu sądów.
W literaturze, a współcześnie w grach fabularnych i komputerowych znaczenie słowa uległo zmianie, nie odnosząc się do urzędów dworskich, a raczej do klasy obdarzonych magicznymi umiejętnościami wojowników, służących bóstwom.
W Pieśni o Rolandzie wymienieni są następujący rycerze, nazywani tam paladynami:
- Hrabia Roland - siostrzeniec Karola Wielkiego najbardziej znany spośród bohaterów oraz 12 parów:
- Olivier
- Gérin
- Gérier
- Bérengier
- Otton
- Samson
- Engelier
- Ivon
- Ivoire
- Anséis
- Girard
- Gothier z Hum
Niekiedy mianem paladynów określa się także Rycerzy Okrągłego Stołu króla Artura.