Pancerniki typu Habsburg
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pancerniki typu Habsburg – typ trzech przeddrednotów zbudowanych przez Austro-Węgry na przełomie XIX i XX wieku. Były to pierwsze austro-węgierskie pancerniki pełnomorskie od czasu okrętu pancernego SMS „Tegetthoff” z roku 1876[1]. Typ składał się z trzech okrętów: SMS „Habsburg”, SMS „Árpád” i SMS „Babenberg”. Pancerniki zostały wyposażone w trzy działa kal. 24 cm w dwóch wieżach artyleryjskich i mogły płynąć z maksymalną prędkością ponad 19,5 węzła. Habsburg i Árpád zostały zmodernizowane w latach 1910–1911.
Użytkownicy | |||
---|---|---|---|
Stocznia |
Stabilimento Tecnico Triesino | ||
Wejście do służby |
1902-04 | ||
Wycofanie |
1921 | ||
Zbudowane okręty |
3 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
8364 t (standardowa) | ||
Długość |
114,6 m | ||
Szerokość |
19,88 m | ||
Zanurzenie |
7,46 m | ||
Napęd |
dwie 4-cylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania, | ||
Prędkość |
19 węzłów (35 km/h) | ||
Zasięg |
3600 Mm przy prędkości 12 węzłów | ||
Załoga |
638 (32 oficerów i 606 marynarzy) | ||
Uzbrojenie |
3 × Krupp C97 kal. 240 mm L/40 (1×II, 1×I) | ||
Opancerzenie |
burty: 180–220 mm, | ||
|
„Habsburg” został zwodowany 9 września 1900 roku, „Árpád” trochę ponad rok później, 11 września 1901 roku, a „Babenberg” 4 października 1902 roku. Podczas I wojny światowej okręty były głównie nieaktywne, służąc w IV Dywizjonie Pancerników austro-węgierskiej marynarki. Pancerniki prowadziły ostrzał artyleryjski włoskiego portu w Ankonie w 1915 roku. Okręty zostały wycofane ze służby rok później w celu zwolnienia większości ich załóg do pełnienia służby na okrętach podwodnych oraz w lotnictwie. Po wojnie wszystkie trzy pancerniki zostały przekazane Wielkiej Brytanii w ramach reparacji wojennych, a następnie sprzedane do Włoch i zezłomowane w 1921 roku.
Koszt budowy SMS „Árpád” wynosił równowartość ówczesnych 480 tys. funtów[2].