Papirusowa Przełączka
przełęcz w Tatrach / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Papirusowa Przełączka (słow. Papirusova štrbina, niem. Papirusscharte, węg. Papiruszcsorba) – wybitna przełęcz w grani głównej Tatr Wysokich, w ich słowackiej części, między masywem Papirusowych Turni (dokładniej Wielką Papirusową Turnią) na południowym zachodzie a Czarnym Szczytem na północnym wschodzie[1].
Papirusowa Przełączka wśród podpisanych obiektów | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Sąsiednie szczyty | |
Data zdobycia |
16 lipca 1907 r. |
Pierwsze wejście | |
49°12′18,5″N 20°12′02,7″E |
Od strony południowo-zachodniej pod turnią znajduje się Barania Kotlina – górne piętro Doliny Dzikiej[2]. W jej kierunku z przełęczy opada stromy i długi komin zwany Papirusowym Kominem, oddzielający od siebie ściany Czarnego Szczytu i Papirusowych Turni. Ma on ujście w rejonie Papirusowej Drabiny – długiego ukośnego zachodu przecinającego urwiska Papirusowych Turni. Do Czarnego Bańdziocha[2] w Dolinie Czarnej Jaworowej opada z Papirusowej Przełączki natomiast Mały Szymkowy Żleb[1].
Dla taterników przełęcz stanowi dostęp do Czarnego Szczytu. Wejście od strony Doliny Czarnej Jaworowej jest łatwe, natomiast droga od południa Papirusowym Kominem – efektowna i trudna (III w skali UIAA). Inne, prostsze drogi prowadzą na Papirusową Przełączkę od strony Przełęczy Stolarczyka z obejściem Papirusowych Turni oraz z Czarnego Przechodu i Wyżniego Czarnego Karbu przez Mały Szymkowy Żleb[1].
Czasami Papirusowa Przełączka jest nazywana Wielką Papirusową Przełączką[1].