Pisanica (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pisanica – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
4 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Pisanica z siedzibą GRN w Pisanicy utworzono – jako jedną z 8759 gromad[3] – w powiecie ełckim w woj. białostockim, na mocy uchwały nr 13/V WRN w Białymstoku z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Laski Wielkie, Łoje, Makosieje, Pisanica i Żydy ze zniesionej gminy Pisanica oraz obszary dotychczasowych gromad Czyńsze, Kucze, Stacze i Sypitki ze zniesionej gminy Wiśniowo Ełckie w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 15 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
1 stycznia 1972 do gromady Pisanica przyłączono wsie Golubka, Kulesze, Mikołajki, Wysokie i PGR Wysokie oraz część lasów Państwowych Nadleśnictwa Pisanica obręb Golubka o powierzchni 261,28 ha, obejmującą oddziały Nr Nr 171-181 ze zniesionej gromady Wysokie[8].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[9].