Pogromy Żydów w lecie 1941 roku
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pogromy Żydów w lecie 1941 roku – pogromy w byłej sowieckiej strefie okupacyjnej po rozpoczęciu niemieckiej inwazji na ZSRR w czerwcu 1941 roku. Ich ofiarą padli Żydzi mieszkający lub przebywający na okupowanych przez ZSRR terenach Polski, Litwy, Łotwy, Estonii i Besarabii, a także na terytorium ZSRR w granicach sprzed 17 września 1939 roku[1]. Funkcjonariusze Einsatzgruppen, dokonywali systematycznych rozstrzeliwań społeczności żydowskich z kolejnych miejscowości. W egzekucjach brały udział także lokalne formacje litewskie, czy ukraińskie oddziały policji i innych formacji paramilitarnych.
Niektóre źródła mówią o 219 pogromach na terenie 6 przedwojennych województw (lwowskiego, stanisławowskiego, tarnopolskiego, wołyńskiego, poleskiego i białostockiego). Ofiarami byli Żydzi. Sprawcami – głównie Polacy i Ukraińcy, z niemieckim przyzwoleniem[2].