Pokost
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pokost, pokost lniany – produkt otrzymywany przez zagęszczenie oleju lnianego z dodatkiem substancji przyspieszających wysychanie (tzw. sykatyw)[1], stosowany jako środek do impregnacji drewna, tynków i innych materiałów porowatych, w celu zabezpieczenia ich przed wilgocią oraz czynnikami atmosferycznymi. Czysty pokost bywa rozcieńczany, głównie terpentyną balsamiczną, dla ułatwienia penetracji w głąb twardego drewna. Jest produktem pochodzenia naturalnego.
Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
„Pokost” to również potoczna, choć niezbyt prawidłowa, nazwa bezbarwnych lakierów na bazie olejów, żywic naturalnych lub syntetycznych oraz ich mieszanin.
Pierwotnie określenie „pokost” oznaczało każdy lakier lub impregnat o własnościach wodochronnych, jednak już od XIX w. nazywano tak wyłącznie czysty olej lniany zagęszczony przez długie gotowanie z dodatkiem soli ołowiu; używany był jako uniwersalny impregnat w szkutnictwie, stolarstwie i ciesielstwie, a także jako podkład pod lakiery olejne. Bywał fałszowany przez dodawanie kalafonii, asfaltu i olejów mineralnych. Od połowy XIX w. na bazie pokostu zaczęto produkować specjalizowane impregnaty i lakiery, z dodatkiem środków grzybobójczych, wolnoschnących olejów i tłuszczów zwierzęcych (np. wielorybiego), kopali, a w XX wieku żywic alkidowych i rozcieńczalników mineralnych lub syntetycznych.
Obecnie czysty, naturalny pokost bywa używany głównie do „ekologicznej” konserwacji podłóg (tzw. olejowanie) i mebli, a także przy renowacji zabytków i wytwarzaniu replik starych mebli lub łodzi. Jego szczególną cechą jest zła współpraca z nowoczesnymi materiałami, między innymi żywicami epoksydowymi i poliuretanowymi, co wymusza konsekwentne stosowanie tradycyjnych technologii i materiałów w całym procesie produkcyjnym.