Polistyren ekstrudowany
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Polistyren ekstrudowany (XPS, potocznie styrodur) – materiał izolujący ze spienionego polistyrenu o odmiennych od styropianu właściwościach, otrzymany metodą ciągłej ekstruzji płyt (wytłaczanie przez głowicę szczelinową). Jest stosowany m.in. w budownictwie.
|
Ten artykuł od 2017-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Struktura otrzymanego materiału jest jednorodną pianą o komórkach w formie wielościanów o nieregularnych kształtach i rozmiarach, ściśle przylegających do siebie. Brak osłabień pomiędzy poszczególnymi komórkami powoduje większą niż w przypadku styropianu wytrzymałość mechaniczną.
Ze względu na jego właściwości, najczęściej stosuje się go do ocieplania:
- ścian fundamentowych,
- ścian piwnicznych,
- ścian w wilgotnych pomieszczeniach,
- płaskich dachów odwróconych,
- podłóg, które są posadowione bezpośrednio na gruncie.
Stosowany jest też do wykonywania elementów ozdobnych i reklamowych[1].
Jako że polistyren ekstrudowany odznacza się małą nasiąkliwością, można korzystać z niego poniżej izolacji przeciwwodnej. Materiału tego nie należy natomiast stosować z materiałami, które zawierają rozpuszczalniki jak np. smoła węglowa lub lepik na zimno. Pod wpływem tych substancji rozpuszcza się[2]. W budownictwie styrodur można przyklejać do ścian za pomocą masy asfaltowej lub przeznaczonej do tego celu pianki[3].
Potoczna nazwa „styrodur” jest zarejestrowaną nazwą własną jednego z producentów polistyrenu ekstrudowanego – firmy BASF.