Pomnik Bartosza Głowackiego w Tarnobrzegu
Pomnik w Tarnobrzegu / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pomnik Bartosza Głowackiego w Tarnobrzegu – tarnobrzeski pomnik znajduje się na placu Bartosza Głowackiego w najstarszej, centralnej części miasta. Został wzniesiony z fundacji społeczeństwa dla uczczenia 110. rocznicy insurekcji kościuszkowskiej[1]. Pomnik stał się symbolem miasta, a Bartosz Głowacki stał się miejskim bohaterem, mimo że z Tarnobrzegiem nie miał nic wspólnego.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Miejsce | |||
Typ obiektu | |||
Projektant |
Władysław Korpala | ||
Fundator |
polskie społeczeństwo trzech zaborów | ||
Data budowy |
1904 | ||
Data odsłonięcia |
9 września 1904 | ||
50°34′28,53″N 21°40′23,92″E | |||
|
Komitet Budowy Pomnika Bartosza Głowackiego powołał Walerian Wryk w 1901. Wspierali go m.in. Wojciech Wiącek, wydawca „Głosu Ziemi Sandomierskiej”, Jan Słomka oraz Antoni Surowiecki[2]. Pomnik wykonano z piaskowca, przedstawia Bartosza Głowackiego opartego o zdobytą armatę, z kosą wzniesioną w geście zwycięstwa[3].
Odsłonięcie pomnika stało się wielką patriotyczną manifestacją z udziałem ok. 100 tys. ludzi pochodzących z różnych części znajdującej się pod zaborami Polski. Częścią programu uroczystości była plenerowa inscenizacja bitwy racławickiej.
W 1918 roku pod pomnikiem odbył się wiec, który był zaczątkiem powstania Republiki Tarnobrzeskiej[4].
W 2003 władze Tarnobrzega przeznaczył 20 tysięcy złotych na renowację pomnika[5].
Obiekt często padał ofiarą dewastacji. W listopadzie 2002 wandale zdemolowali pomnik, odrywając pół koła od stojącej na postumencie armaty[6]. 15 grudnia 2006 porąbano siekierą orła zdobiącego cokół[7].