Powstanie kamizardów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Powstanie kamizardów (fr. Guerre des camisards) – powstanie francuskich chłopów i biedoty miejskiej (wyznawców kalwinizmu) z górskiego masywu Sewennów (Cévennes) i wschodniej Langwedocji przeciwko katolickim wojskom króla Francji, mające miejsce w latach 1702–1704. Pomimo stłumienia powstania oraz wprowadzenia terroru i prześladowań zamieszki trwały do 1715 roku[1].
Masyw Centralny we Francji z Cévennes | |||
Czas |
1702–1704 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
Sewenny (Cévennes) i Langwedocja | ||
Terytorium | |||
Przyczyna |
prześladowania religijne, ucisk feudalny | ||
Wynik |
porażka kamizardów | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
brak współrzędnych |
Walki z kamizardami stanowią ówczesny przykład „totalnej wojny” na wyniszczenie (celowe niszczenie domów i upraw, wysiedlenia, masowe zabijanie ludności cywilnej). Represje przeciwko kalwinistom w rejonie powstania trwały aż do 1787 roku (edykt o tolerancji). W tamtej epoce konflikt ten określano jako „wojnę w Sewennach” (Guerre des Cévennes).
Nazwa kamizard (franc. camisard) nadana przez katolików, pochodzi od prowansalskiego słowa camisa (koszula, por. franc. chemise)[1] lub od określenia camisade (nocna napaść). Sami kamizardzi nazywali siebie „dziećmi Bożymi” (enfants de Dieu).