Prawalenie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Prawalenie (Archaeoceti) – parafiletyczna grupa wymarłych waleni, która dała początek dzisiejszym przedstawicielom tego rzędu.
Archaeoceti | |||
Flower, 1883 | |||
Basilosaurus cetoides | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Infrarząd | |||
Parvordo |
prawalenie | ||
|
Walenie powstały ze ssaków lądowych, dokładniej zaś z parzystokopytnych. Ich najbliższymi współczesnymi krewnymi są hipopotamowate. Współczesne walenie w ogóle nie przypominają swoich lądowych przodków. Pokryte nagą skórą, wyposażone w płetwy, pozbawione widocznych tylnych kończyn, przywodzą na myśl raczej inne morskie kręgowce, jak mozazaury[1]. Obecność wspólnych cech nie świadczy jednak w tym wypadku o pokrewieństwie[2]. Podobieństwa te mają charakter konwergencji, czyli ewolucji w tym samym kierunku różnych grup organizmów[3], prowadzącej do powstania podobnych (homoplastycznych) cech[4]. Plan budowy ciała współczesnych waleni ustalił się na przełomie eocenu i oligocenu, wcześniej natomiast wykształcał się przez 15 milionów lat. Thewissen i współpracownicy określają żyjące wtedy formy jako eksperymentalne. To właśnie one były prawaleniami, ssakami, które wróciły ze środowiska lądowego z powrotem do wody. Przemiany te zachowały się w zapisie kopalnym[5], zapewniającym mnogość form przejściowych[6].