Projektowanie interakcji
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Projektowanie interakcji (ang. Interaction Design, w skrócie IxD lub IaD) – dziedzina zajmująca się projektowaniem funkcjonalnym systemów, przede wszystkim informatycznych (oprogramowanie oraz interfejsy fizycznych urządzeń elektronicznych), choć może dotyczyć także planowania usług czy procesów w organizacji. W zakresie projektowania, interakcji człowieka z komputerem oraz w procesie wytwórczym oprogramowania, dziedzina projektowania interakcji dotyczy „kształtowania rzeczy digitalnych na ludzki użytek”, inaczej określana też jako „praktyka projektowania interaktywnych produktów, środowisk, systemów i usług”[1]. Pojęcie projektowania interakcji zostało po raz pierwszy wprowadzone przez Billa Moggridge’a w latach 80. XX wieku.
Projektanci interakcji określają jak ma przebiegać interakcja systemu (produktu interaktywnego) z jego użytkownikami. Projektowanie interakcji zajmuje się odpowiedzią na dwa pytania:
- co produkt ma robić? – analiza wymagań użytkowników, wybór, priorytetyzacja i projektowanie funkcjonalności;
- jak produkt ma to robić? – projektowanie interfejsu użytkownika, architektury informacji.
Celem pracy projektantów interakcji jest stworzenie produktu, który będzie dobrze spełniał zarówno cele biznesowe, jak i cele użytkowników, będzie dla nich atrakcyjny i użyteczny (dobre user experience).
Projektanci interakcji często wykorzystują badania z udziałem użytkowników końcowych do zbierania informacji o wymaganiach i potrzebach konsumentów oraz do ewaluacji użyteczności projektu. Metodykę projektowania interakcji, w której użytkownicy są od początku angażowani w proces przygotowania produktu, nazywa się projektowaniem zorientowanym na użytkownika.