Przewody i kable miedziane
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Miedź jest stosowana w instalacjach elektrycznych od czasu wynalezienia elektromagnesu i telegrafu w latach 20. XIX wieku[1][2]. Wynalazek telefonu w roku 1876 stworzył dalsze zapotrzebowanie na przewody, w których materiałem przewodzącym jest miedź[3].
|
Ten artykuł należy dopracować |
Obecnie[kiedy?], pomimo konkurencji ze strony innych materiałów, miedź nadal jest preferowanym materiałem przewodzącym w prawie wszystkich rodzajach przewodów elektrycznych[3][4]. Miedź jest wykorzystywana w wytwarzaniu, przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej, w telekomunikacji, obwodach elektronicznych i wszelkiego rodzaju urządzeniach elektrycznych[5]. Oprócz przewodów elektrycznych innymi istotnymi zastosowaniami miedzi w elektrotechnice są styki i rezystory.
Najważniejszym rynkiem dla przemysłu miedziowego są instalacje elektryczne w budynkach[6]. Blisko połowa całego wydobycia miedzi jest zużywana do produkcji przewodów elektrycznych i żył kabli[5].