Przełęcz Bukowska (Bieszczady)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Przełęcz Bukowska – przełęcz w Bieszczadach Zachodnich o wysokości 1107 m n.p.m.[1]
Państwo | |||
---|---|---|---|
Wysokość |
1107[1] m n.p.m. | ||
Pasmo | |||
49°03′03″N 22°46′30″E | |||
|
Przełęcz znajduje się w głównym grzbiecie Karpat, na granicy polsko-ukraińskiej, między Kińczykiem Bukowskim (1251 m) i położonym już w bocznym grzbiecie Rozsypańcem (1280 m). Główny grzbiet odbiega stąd na południowy zachód, w kierunku Menczyła. Na północ od niej wypływa potok Halicz, a na południe (Ukraina) – potok Moszka należący do zlewiska Morza Czarnego. Do Przełęczy Bukowskiej dochodzi niedostępna dla samochodów droga gruntowa z Wołosatego, którą obecnie biegnie szlak turystyczny. Pod przełęczą, w dolinie Halicza znajdowała się przed wojną osada Potasznia, obecnie nieistniejąca.
Poprzednią (patrząc z zachodu na wschód) wybitną przełęczą w głównym łańcuchu Karpat jest przełęcz Beskid pod Menczyłem, a następną – przełęcz Żydowski Beskid.
W rejonie przełęczy znajduje się jedno z nielicznych w Polsce stanowisk rzadkiej i chronionej prawnie arniki górskiej[2].