Przełęcz Klekociny
przełęcz w Beskidzie Makowskim / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Przełęcz Klekociny – położona na wysokości 894 m n.p.m.[1][2] przełęcz pomiędzy Beskidkiem (1045 m n.p.m.) w Paśmie Jałowieckim a Magurką (błędnie nazywaną Kolistym Groniem, 1114 m n.p.m.) w Grupie Mędralowej[3]. Według Jerzego Kondrackiego, autora regionalizacji fizycznogeograficznej Polski obydwa te pasma należą do Beskidu Makowskiego[4]. Z zachodnich stoków przełęczy spływa jeden ze źródłowych cieków potoku Bystra, uchodzący do Koszarawy w miejscowości Koszarawa, ze wschodnich Wełczówka uchodząca do Skawicy w Zawoi. Przez przełęcz przebiega granica między tymi miejscowościami a także między województwami (śląskim i małopolskim)[5].
Przełęcz Klekociny i dolina Bystrej. Widok spod Jaworzyny | |
Państwo | |
---|---|
Wysokość | |
Pasmo | |
Sąsiednie szczyty | |
49°37′58″N 19°28′44″E |
Rejon przełęczy jest bezleśny, pokryty dużymi łąkami. Nazwa przełęczy, podobnie, jak nazwy wielu innych miejsc w górach (szczególnie hal, łąk) pochodzi od nazwiska, w tym przypadku jest to nazwisko Klekocina występujące w należącym do Zawoi osiedlu Wełcza. Niektórzy jednak próbują wywodzić nazwę od szumiących (klekocących) potoków, lub od klekotania bocianów, które podobno odpoczywały tutaj podczas przelotów do Afryki[3].
Na przełęczy znajduje się sezonowo działające prywatne schronisko turystyczne Zygmuntówka. Przez przełęcz prowadzi też gruntowa droga z osiedla Bystra w Koszarawie przez Wełczę do Zawoi. Dawniej planowano poprowadzenie tzw. Drogi Karpackiej[3].