Przygotowanie darów ofiarnych
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Przygotowanie darów ofiarnych – pierwszy element Liturgii Eucharystycznej. Obrzęd ten znany był za czasów Starego Testamentu. Prawo mojżeszowe zobowiązywało każdego Izraelitę, by co roku ofiarowywał Mu pierwociny płodów ziemi[1]. Ofiarowywano Bogu również każde pierworodne dziecko płci męskiej[2]. Występuje pomiędzy modlitwą powszechną, a modlitwą nad darami.
Ten artykuł dotyczy liturgii rzymskokatolickiej. Zobacz też: znaczenie tego terminu w religioznawstwie. |
Ten artykuł należy dopracować |
W czasach Nowego Testamentu i w pierwszych wiekach chrześcijan znana była praktyka tzw. dziesięciny - dziesiątą część swoich zarobków przynoszono do świątyni. Dziś pozostałością tych starożytnych zwyczajów składania darów ofiarnych zaobserwować możemy w bardziej uroczystych mszach św., na przykład w celebrach papieża. Przynoszone są wówczas do ołtarza w procesji z darami chleb i wino, naczynia liturgiczne, święte obrazy i inne dary, które wykorzystane są dla dobra wiernych. Również we wszystkich kościołach podczas niedzielnej mszy św. zbierane są ofiary pieniężne, przeznaczone dla dobra wspólnoty lokalnej, bądź na cele wyznaczone przez władze kościelne (na utrzymanie seminarium, fakultetu teologicznego, na pomoc budującym się kościołom itp.).