Przysłop Witowski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Przysłop Witowski (słow. Príslop, 1164 m) – szczyt Orawicko-Witowskich Wierchów (część Pogórza Spisko-Gubałowskiego)[1]. Jest najbardziej wysuniętym na południe szczytem w grani głównej Orawicko-Witowskich Wierchów, znajduje się pomiędzy położonymi już w Tatrach Siwiańskimi Turniami (1065 m), od których oddzielony jest szeroką i rozległą przełęczą Brama Orawska (962 m) a Magurą Witowską (1232 m). Około 50 m na południowy zachód od wierzchołka Przysłopu przebiega granica polsko-słowacka (słupek II/265). Południowe stoki Magury Witowskiej opadają do Doliny Cichej Orawskiej, a spływające z nich potoki zasilają Cichą Wodę Orawską, północne do doliny Czarnego Dunajca, wschodnie do potoku uchodzącego do Czarnego Dunajca. W północnym kierunku odchodzi od Przysłopu Witowskiego opadający do doliny Czarnego Dunajca grzbiet Hurchociego Wierchu[2][3].
Widok z Bobrowca | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Położenie | |||
Pasmo | |||
Wysokość |
1164 m n.p.m. | ||
49°17′43,1″N 19°48′38,7″E | |||
|
Przez grzbiet Przysłopu Witowskiego (ale nie dokładnie wzdłuż granicy polsko-słowackiej, lecz nieco na wschód od niej) przebiega europejski dział wodny pomiędzy zlewiskami Morza Czarnego i Bałtyku[1].
Góra jest zalesiona, jednakże po polskiej stronie znajduje się na niej wiele dużych i nadal użytkowanych polan z szałasami. Są to: Polana Przysłop, Koszarzyska (lub Kosarzyska), Cicha Polana, Zdychałówka, Krzystkówka, Szczurówka, Mnichówka, Urchoci Wierch[2]
W słowackim podziale fizyczno-geograficznym Przysłop Witowski zaliczany jest do Skoruszyńskich Wierchów[4].