Przywilej toruński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Przywilej toruński został wydany 7 stycznia 1520 przez króla Zygmunta Starego, zaś zatwierdzony 4 grudnia 1520 na sejmie w Bydgoszczy. Jego głównym postanowieniem było wprowadzenie przymusu pańszczyzny w wysokości jednego dnia w tygodniu[1]. Do czasu wydania statutu toruńskiego wymiar pańszczyzny obciążający chłopa polskiego wynosił od 2 do 4 dni w roku[2]. Brak ograniczeń dla szlachty i duchowieństwa we władzy nad chłopami prowadził z czasem do wielokrotnego wzrostu pańszczyzny co prowadziło w wielu przypadkach do zbiegostwa chłopów[3].
- Osobny artykuł: przywileje szlacheckie.