Płaca brutto
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Płaca brutto – w rozumieniu ekonomicznym: całkowity pieniężny koszt zatrudnienia pracownika; w sensie prawnym: wynagrodzenie, jakie otrzymuje pracownik łącznie z zapłaconymi przez niego podatkami i składkami na ubezpieczenia społeczne, ale bez składek na ubezpieczenia społeczne, jakie z tytułu zatrudnienia danej osoby płaci pracodawca[1].
Dla pracodawcy zwykle ważne jest, jaki jest całkowity koszt wynikający z zatrudnienia danej osoby, niezależnie od tego, jaka część z tego trafia do kieszeni pracownika, a jaka do budżetu państwa[1]. Koszt zatrudnienia pracownika pracodawca porównuje z przychodem, jakiego się spodziewa z zatrudnienia danej osoby i na tej podstawie decyduje, czy opłaca mu się kogoś zatrudniać[1].